“Ik ben zo gewend dat het slecht met me gaat, dat ik vergeten was dat ik nog meer ben. Als ik eerlijk ben wist ik eigenlijk best dat ik heel veel kan, maar dat het zo krachtig is, daar schrok ik eigenlijk van.”
De kennismaking
Voorzichtig gaat de deur open. Grote blauwe ogen kijken bij ons de ruimte binnen.
\”Eh, ik kom voor H3lab.”
“Nou dan ben je goed, kom binnen!”
Sarah* gaat ineengedoken, als een soort onzeker vogeltje, tegenover mij zitten op een stoel.
“Ja ik had ge-appt. Ik kom voor een kennismaking voor het programma.”
Sarah vertelt in één stroom over haar burn-out, de therapie en dat ze eigenlijk verder wil, maar niet kan. De wereld is voor haar veel te heftig. Als je naar haar verhaal luistert zou je bijna denken dat ze haar huis nog niet eens uit kan komen.
Echter wat volgt is een heel ander gesprek. Er is een enorme klik. Met veel energie. We kunnen letterlijk praten met halve zinnen. Het is net alsof de zon gaat schijnen. Na een beetje doorvragen stapt Sarah ter plekke door al haar problemen heen, om feilloos contact met haar kracht te maken.
Binnen 10 minuten zit er een jonge, stralende, zelfverzekerde vrouw voor me. Ze wil meedoen aan ons programma. Het gesprek duurt uiteindelijk kort maar we moeten ons er echt uit losmaken.
We lopen naar de deur.
Het afscheid
“Goh, dat was leuk, dankjewel! Ik heb heel veel zin in het programma!” zegt ze.
Ze kijkt me even aan, weifelt, en plotseling, vlak voordat ze haar hoofd omdraait, zie ik in haar ogen iets gebeuren. Het is net alsof er een donkere sluier over haar gezicht trekt. Als ik haar nakijk terwijl ze de gang uitloopt is heel snel de stralende Sarah verdwenen. Ze loopt dicht langs de muur met haar ogen naar de grond gericht. De zon is weer weg.
Twee dagen erna app ik haar.
“Hoi Sarah, hoe is het? Hoe is ons gesprek bij je geland?”
Het blijft nog twee dagen stil. Dan krijg ik een hele lange app van haar. Een enorme verhandeling over onzekerheid, nog niet kunnen, eerst andere dingen doen, etc, etc. Ze denkt dat het programma toch niet wat voor haar is.
Ik leg mijn telefoon weg. Even laten inwerken…..’s Middags reageer ik:
“Ik snap wat je schrijft en ik vond ons gesprek trouwens best intens. Hoe was het voor jou?”
Meteen krijg ik een reactie.
“Ja het was heel heftig, ik heb heel veel gevoeld, ik wist niet dat ik dat kon”
Ik vraag haar of ze het gesprek nog een keer wil overdoen. Ik beloof haar dat ik er dan voor zal zorgen dat het minder intens zal verlopen. Dat we “de energie wat lager zullen houden”. Dat wil ze wel en de dag erna zitten we weer samen.
Een keuze
Dit keer verloopt het gesprek heel anders. We zijn beiden iets beter voorbereid op het contact en daarom blijft het rustig. Ze vertelt dat ze in ons eerste gesprek erg geschrokken was van alle levensenergie die er bij haar loskwam. Ze zegt:
“Ik ben zo gewend dat het slecht met me gaat, dat ik vergeten was dat ik nog meer ben. Als ik eerlijk ben wist ik eigenlijk best dat ik heel veel kan, maar dat het zo krachtig is, daar schrok ik eigenlijk van.”
Ze lacht en vervolgt:
“Mensen bekijken mij eigenlijk altijd meewarig als ik mijn verhaal vertel. Ik ben het gewend gezien te worden als iemand met een probleem, maar eigenlijk zag ik mezelf ook als iemand met een probleem. Volgens mij klopt dat alleen niet.”
Samen onderzoeken we het verhaal dat zij zichzelf vertelt. Over dat ze te kwetsbaar zou zijn om met de wereld om te kunnen gaan. We onderzoeken wat er daadwerkelijk waar van is. Er blijft niet veel van over.
Dit keer is ze niet overweldigd. Dit keer laat ze haar levensenergie bewust stromen. Mijn enige taak is vragen te stellen en ter plekke maakt zij haar nieuwe verhaal. Het verhaal dat veel beter past bij de Sarah die ze nu is.
Dit keer loopt ze met opgeheven hoofd, lachend naar buiten. Als ze de vrijdag daarop in ons programma meedoet straalt ze nog steeds.
Sarah doorloopt uiteindelijk met succes ons programma. Het bange vogeltje zien we nooit meer terug.
En jij dan
Sarah liet zien dat we soms verhalen bij ons dragen die een verleden tijd mogen krijgen. Die klaar zijn. Dat het soms tijd is voor een nieuw verhaal.
Hoe is het met jouw verhaal?
Het helpt om jezelf zo nu en dan eens naar je eigen verhaal te vragen. En onderzoek dan eens goed.
“Is het eigenlijk wel waar wat ik vertel? Wat zou er mogelijk worden als het misschien niet meer waar is?”
“Wat als er een nieuw verhaal is voor mij….wat zou dat dan zijn?”
Fijne dag.
Bas
PS. bij H3lab hebben we een programma van 12 weken waarin je een vergelijkbare reis kunt maken als Sarah. 12 weken bij H3lab
Like de pagina van H3lab op Linkedin om op de hoogte te blijven.
*Sarah is niet haar echte naam.
